فیلم در لغت به معنی نوار باریک است. در واقع نوار فیلم عکاسی که در ابتدا برای تهیه فیلم مورد استفاده قرار می گرفت سبب شد فیلم را این طور نام گذاری کنند. فیلم عکاسی اصلی ترین عنصر ضبط و پخش تصاویر متحرک محسوب می شود و تا سالها تنها وسیله ی ضبط و نمایش تصاویر متحرک فیلم عکاسی بود. فیلم ها با سرعتی معادل 24 فریم در دقیقه تصاویر را ضبط می کردند. زمانی که این تصاویر با سرعت مناسب پخش شود به علت پدیده‌ای به نام ماندگاری تصویر که بر اثر آن یک منظره برای کسری از ثانیه پس از بین رفتن آن در حافظه می‌ماند، فاصله ی بین تصاویر قابل رویت نبوده و چشم متوجه آن نمی شود. در نتیجه تصاویر به صورت متحرک نمایش داده می شود. در حال حاضر و با ظهور تکنولوژی های نوین در دهه های اخیر دیگر به ندرت از روش قدیمی تهیه فیلم استفاده می شود. ولی همچنان تصاویر متحرک تهیه شده را فیلم می نامند. فیلمسازی زیر شاخه هنر هفتم و هنرهای نمایشی محسوب شده و از مهمترین انواع هنر است . اغلب از سایر شاخه های هنری مانند نویسندگی، موسیقی، معماری و… در خلق فیلم ها و سایر محصولات نمایشی استفاده می شود. لغت فیلم در حال حاضر تنها به نوار باریک مخصوص فیلمبرداری و نمایش فیلم اشاره ندارد، بلکه اشاره ی کلی به تصاویر متحرک ثبت شده دارد که اغلب جهت نمایش در سینما ساخته می‌شوند و به طور تخصصی آنها را فیلم سینمایی می‌نامند. فیلم ها بر اساس نوع، کیفیت، بودجه و زمان تولید آنها می تواند فیلم سینمایی، تلویزیونی، ویدئویی یا اینترنتی باشد. همچنین بر اساس ژانر می تواند داستانی، مستند، خبری و … باشد. معمولا از واژه فیلم و ویدئو در کنار هم استفاده می شود. این دو گرچه با هم تفاوت هایی دارند خروجی شان برای بیننده یکی است ولی فرایند و نحوه ساخت در این دو متفاوت است و به تدریج ویدئو به دلیل سهولت و سرعت در استفاده جایگزین فیلم می شود.