تفکر طراحی این واژه غریب آشنا

اگر می خواهید بدانید واژه تفکر طراحی از کجا آمده است، باید گفت سال های سال است که متولد شده و در مکالمات جهانی محل بحث و گفت و گو است. تمرینات انسان محور در طراحی از ۱۹۷۸ آغاز شد و سپس واژه تفکر طراحی برای آن بخش از تمرینات که قابلیت یادگیری و یاد دهی داشت، به کار رفت. احتمالا ضرب المثل «به من ماهی نده، ماهیگیری یاد بده!» را شنیده اید. درباره تفکر طراحی می توان گفت هم افراد آموزش می بینند که چه طور در کار یا زندگی روزمره خود از این شیوه استفاده کنند تا تجربیات بهتر و موفق تری داشته باشند. افراد با کمک تفکر طراحی توانایی همدلی، مثبت گرایی، اعتماد به نفس خلاق و آزمون و خطا را به دست می آورند. تجربه ثابت کرده است مشتریان به طراحی گرایش دارند که علاوه بر ارائه ایده های جذاب از چنین ویژگی های فردی و شخصیتی نیز برخوردار باشد. امروزه تفکر طراحی در بسیاری از تشریفات اداری و صنعتی نقشی اساسی دارد، از این رو باید همواره به آن متعهد ماند،آموخته ها را به روز کرد و از تمرین و تکرار آنها غافل نشد.
تفکر طراحی شیوه نوینی است که انسان را مرکز توجه قرار می دهد و مجموعه ابزار‌های طراحی را به کار می برد تا نیاز‌های این نقطه کانونی را برطرف کند و امکانات، فناوری و قوانینی پدید آورد که برای موفقیت الزامی است.
(تیم براون، دیزاینر)
تفکر به شیوه طراحان باعث می‌شود که سازمان‌ها، روند ساخت محصول، سرویس دهی و استراتژی های خود را تغییر دهند. این روش دیدگاهی را که از انسان انتظار می رود با آنچه از نظر تکنولوژی قابل دسترس و از نظر اقتصادی پایدار است، در هم می آمیزد. به علاوه برای کسانی که آموزش طراحی ندیده‌اند، فرصتی فراهم می آورد تا از ابزار‌های مختلف خلاقیت استفاده کنند و خود و توانایی های شان را به چالش بکشند.
امروزه انقلابی در جنبش تفکر طراحی به وجود آمده است و با تمرین، می‌توان از این شیوه برای یافتن راه حل مشکلات بزرگ و کوچک استفاده کرد.
ما در دنیایی از سیستم‌های به هم پیوسته زندگی می کنیم و بیشتر مشکلاتی که با آن مواجه هستیم پویا و چندوجهی است و ریشه در مسائل انسانی دارند. سوالات بزرگی را در نظر بگیرید که مشاغل مختلف، دولت و سازمان‌های آموزشی و پرورشی با آنها دست و پنجه نرم می کنند: چگونه می‌توانیم نیرو‌های مخربی همچون فناوری و جهان گرایی را هدایت کنیم؟ در واکنش به تغییرات سریعی که هر روزه رخ می‌دهد، چگونه رشد ‌کنیم و بهبود ‌یابیم؟ چگونه می‌توانیم همزمان با تغییر سیستم‌های بزرگ، از افراد کوچک حمایت کنیم؟ و … تفکر طراحی رویکردی است که تلاش می کند به چنین سوالاتی پاسخ ‌دهد.
تفکر طراحی تعریف واحد و مشخصی ندارد، می توان آن را نوعی زاویه دید نسبت به جهان دانست. بنابراین هر فرد، سازمان یا مجموعه ای تعریف خاص خود را از آن ارایه می دهد. با گذشت زمان این واژه عمیق تر و گسترده تر شده است و اثراتش بیش از پیش به چشم می خورد. از منظر طراحان، تفکر طراحی راهی برای حل مشکلات با استفاده از خلاقیت است.
تفکر طراحی امروزه دوران بلوغ را پشت سر می گذارد و از رویه ای نوپا به امری متداول بدل می‌شود. این شیوه مخالفان و موافقانی دارد که درباره تعاریف، تاریخچه و ارزش های آن با هم بحث و گفت و گو می‌کنند. در سال‌های اخیر بارها دیده شده است که تفکر طراحی زندگی افراد یا سرنوشت سازمان‌ها را دگرگون کرده و ثابت شده است که اگر به صورت حرفه‌ای دنبال نشود، موفقیتی ایجاد نخواهد کرد. پس می‌توان نتیجه گرفت که تقویت تفکر طراحی نیازمند تمرین است.
درباره تفکر طراحی همچنین باید دانست در این تفکر همه می‌توانند از یک الگو منتفع شوند، می توان آن را روشی برای توضیح برنامه‌ها و کاربرد‌های طراحی دانست و افراد با هر پیشینه ای قادرند در آن مشارکت کنند. تفکر طراحی از فعالیت‌های خلاقانه و انسان محور برای تقویت همکاری و حل مشکلات استفاده می‌کند. در تفکر طراحی از ایده های ذهنی مبتدیان استقبال می‌شود زیرا مسیر کنجکاوی را باز می گذارد و آن را فرصتی برای برزو و ظهور خلاقیت به شمار می آورد.
درباره تفکر طراحی باید به این موضوع اشاره کرد که در تفکر طراحی افراد باید آزادانه و به دور از هرگونه قید و بندی ایده پردازی کنند، برای اندیشیدن زمان صرف کنند و آمادگی پذیرش شکست را داشته باشند. تفکر طراحی مجالی برای تجربه همدلی، خوشبینی، تکرار، خلاقیت و ابهام است و مهم‌تر اینکه حول محور انسان می گردد و در هر روندی انسان را دخیل می‌کند.
طراحی که تفکر انسان محورانه دارد می‌داند وقتی به نیاز‌های طرف مقابل توجه کند و خوب به آن‌ گوش دهد، می تواند راه‌حل مثبتی برای مشکلش پیدا کند.
هر فردی می‌تواند مانند طراحان فکر کند. اما برای اینکه بتواند گره‌گشایی پویا باشد، باید از اعتماد به نفسی خلاقانه برخوردار باشد. اعتمادبه نفس خلاقانه باوری ذهنی است که می گوید خلاقیت در نهاد همه افراد به ودیعه گذاشته شده است و تنها در مهارت نقاشی کشیدن، آهنگسازی یا مجسمه سازی خلاصه نمی شود، بلکه راهی برای درک جهان است.