خوان میرو و نمایشگاه جاودانه شهری به سبک سوررئالیسم

خوان میرو: «هنر نقاشی جلوه ای از جلال خداوند است. استعدادی که در بسیاری از انسان ها به ودیعه گذاشته شده و من در صدد شکوفا کردن این استعداد در درون خود هستم تا اینکه ذره ای از جلال خداوند را نمایان سازم.»

خوان میرو (Joan Miro) یکی از بزرگترین نقاشان سورئالیستو صاحب اثر موزائیک ها طراحی شده و در بارسلونا، ۲۰ آوریل ۱۹۸۳ در بارسلونا چشم به جهان گشود. او از همان سنین کودکی به خاطر علاقه شدید به نقاشی با شرکت در کلاس های هنری به دنیای هنر راه یافت. در سن ۱۴ سالگی به صورت همزمان به تحصیل در مدرسه تجارت و مدرسه هنر بارسلونا پرداخت. در سال ۱۹۱۲ بعد از غلبه بر بیماری روانی که به آن مبتلا شده بود، مدرسه تجارت و شغل خود را رها کرد و در یکی از مدارس هنر محلی اسپانیا تحصیل را از سرگرفت و تصمیم گرفت زندگی اش را وقف هنر کند. ژوزف دالمائو (Jose Dalmau)، تاجر آثار هنری و اولین مشوق وی، برگزاری اولین نمایشگاه انفرادی اش را ترتیب داد و بدین ترتیب خوان به طور جدی وارد دنیای نقاشی شد.

جوانی و پیوستن به دادائیسم و سوررئالیسم

خوان در سال ۱۹۲۰ به پاریس نقل مکان کرد. زندگی او از آن پس در رفت و آمد میان پاریس و مونتنگرو سپری شد. به دلیل حضورش در فعالیت های جنبش دادائیسم – مکتبی پوچ گرا و هیچ انگار – با شاعران فرانسوی از جمله مگس ژاکوب (Max Jacob) پیر روردی (Pierre Reverdy) و تریستان تزارا (Tristan Tzara) آشنا شد و کم کم تحت تاثیر این آشنایی آثارش حال و هوای تازه ای پیدا کردند. دالمائو در پاریس برگزاری اولین نمایشگاه انفرادی خوان را (۱۹۲۱) نیز ترتیب داد. آثارش در نمایشگاه هنری سالانه پاریس به نمایش درآمدند.
او در ۱۹۲۴ به جنبش سورئالیسم -جنبشی فرا واقع گرایانه- پیوست. سوررئایسم راه گشای ذهن خوان و ظهور سادگی و رهایی از قید و بندهای زیباشناسی در خلق آثارش شد طوریکه اولین نمایشگاه انفرادی وی در گالری پیر در سال ۱۹۲۵ رویداد بزرگی را در سورئالیسم رقم زد. پاریس در تحول و دگرگونی سبک آثار او نقش بسزایی داشت. در سال ۱۹۲۸ به هلند رفت و تحت تاثیر استاد کاران هلندی آثار نقاشی بسیاری کشید. ذوق و توانایی بالقوه وی در هنر به او اجازه داد تا در زمینه های دیگری چون نقاشی با کاغذ و کلاژ (۱۹۲۸) لیتوگرافی (۱۹۲۹) چاپ فلزی یا اچینگ (۱۹۳۳) طبع آزمایی کند و تمام این تجربیات نقطه عطفی شدند برای ساخت مجسمه های سورئال زیبایی که گویی از پرنده نقاشی بیرون می کشید.

جنگ و بازگشتی به انتزاع

خوان در سال ۱۹۳۶ به دلیل جنگ داخلی اسپانیا را ترک گفت و در سال ۱۹۴۱ به وطن بازگشت بعد از آن به ترکیبی پیچیده با استفاده از نشانه ها و اشکال هندسی ساده در خلق آثارش دست یافت. آثار خوان نمایانگر دوره های مختلف خلق هنری وی هستند که با زندگی پر فراز و نشیبش ارتباط دارد. او در سال ۱۹۳۶ در موزه هنر نیویورک با مضمون هنر کوبیسم، انتزاعی، فانتزی و دادائیسم و سورئالیسم حضور داشت. یک سال بعد ساخت مجسمه یادبود موزه جهانی پاریس به وی واگذار شد.  
موزه هنر معاصر نیویورک میزبان اولین نمایشگاه بازنگری آثار خوان در سال ۱۹۴۱ بود. او در ۱۹۴۴ به هنر سرامیک کاری روی آورد و  همکاری اش را  با جوزف لورنزیا تیگاس (Josep Llorens I Artias) هنرمند سرامیست اسپانیایی آغاز کرد و همچنین توجه خود را به چاپ معطوف کرد. بین سال های ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۸ بیشتر وقت خود را به این دو تکنیک اختصاص داد. اثر گرافیکی وی در دوسالانه ونیز اولین جایزه اش را برای او به ارمغان آورد. آثار وی در نمایشگاه دوکومنتا(Documenta)  آلمان به نمایش درآمدند.
طرح موزائیک کاری وی برای ساختمان یونسکو در سال ۱۹۵۸ موفق به دریافت جایزه بین المللی گوگنهایم  (Guggenheim) شد. یک سال بعد نقاشی را دوباره از سر گرفت و پرده های نقاشی بسیاری خلق کرد. در طول دهه ۱۹۶۰ کار مجسمه سازی را  با جدیت هر چه تمام تر شروع کرد. نمایشگاه بازنگری آثار خوان در سال ۱۹۶۲ در موزه ملی هنر مدرن پاریس و ۱۹۷۴ در مورزه و نمایشگاه گراند پالاس پاریس برگزار شد. سال ۱۹۷۸ موزه ملی هنر مدرن پاریس ۵۰۰ اثر نقاشی وی را در معرض نمایش گذاشت. خوان میرو از برجسته ترین هنرمندانی بود که تمام زندگی خود را وقف هنر کرد. او در ۲۵ دسامبر ۱۹۸۳ در پالماده مایورکا اسپانیا به علت نارسایی قلبی دار فانی را وداع گفت.

موزائیک های به یادگار مانده از خوان میرو در بارسولونا

 خوان در سال ۱۹۶۸  وعده می دهد که به بارسلونا شهر زادگاهش چهار اثر هدیه و آنها را در مکان های عمومی اجرا کند. با وجود امکان آسیب پذیری برای آثار در مکان های عمومی خوان از تصمیمش منصرف نمی شود. فرسوده شدن و نیاز برای مرمت نه تنها او را دلسرد نمی کند، بلکه حتی انگیزه ای می شود تا به عهدش وفا کند.

دیوار فرودگاه بارسلونا

یکی از برجسته ترین هدایای خوان به زادگاهش همان موزائیک های «خوان میرو در بارسلونا» است که بر روی دیوار فرودگاه بارسلونا قرار دارد. دیوار کنار ورودی که به سمت شهر هدایت می شود و نگاه گردشگران را به سوی خود خیره می کند. این طراحی می تواند بهترین راه آشنایی با شهری باشد که گردشگران برای بار اول در آن قدم می گذارند. درازای این دیوار نه متر است و پنج متر پهنا دارد. در سال ۱۹۷۰ ساخته شده و جوزف تیگاس دوست و همکار خوان در چیدمان موزائیک های دیوار فرودگاه به او کمک کرده است. خوان برای چاپ روی موزائیک ها وقت زیادی گذاشت. مرمت این دیوار نه سال به طول انجامید، اما وقتی حاصل کار را تماشا می کنید، متوجه می شوید که هر ثانیه صرف شده ارزشش را داشته است. حقیقتا که زمان در مقابل موزائیک های خوان میرو در بارسلونا حرفی برای گفتن ندارد.

پلا د لوس

یکی دیگر از طراحی های اهدایی خوان به شهر بارسلونا در خیابان لارمبلا واقع است که پلا د لوس (Pla de L`Os) نام دارد. موزائیک هایی که به شکل دایره وار و طبق سبک خوان همچون دیگر کارهایش متشکل از رنگ ها و اشکال فراوان بر روی زمین چیده شده اند. این آثار مظهری از جهان هستی هستند. یک نگارگری که از گردشگرانی که ازطریق دریا به بارسلونا می آیند، استقبال می کند. این اثر در سال ۱۹۷۶ در بندرگاه اجرا شپرنده
 زن و پرنده مجسمه ای به ارتفاع ۲۲ متر دیگر اثری است که خوان برای خوش آمدگویی از گردشگران ساخت.

زن و پرنده

این اثر به رابطه میان زن و مرد می پردازد که درون مایه تعدادی دیگر از آثار خوان را نیز شکل می دهد. در منطقه کاتالونیا اسپانیا پرنده اصطلاحی عامیانه و کوچه بازاری است که به آلت مردانگی گفته می شود. فرم و شکل مجسمه بیانگر همین مفهوم است و حفره سیاهرنگ روی مجسمه به زنانگی اشاره دارد. این مجسمه در ایستگاه اصلی قطار بارسلونا واقع است و در سال ۱۹۸۳ از آن رونمایی شد که خوان خود به علت بیماری نتوانست در مراسم رونمایی آن شرکت کند.

موزه ملی هنر

طرح موزائیک کاری در موزه هنر ملی کاتالونیا دیگر هدیه خوان است که با همکاری خوان گاردی آرتیگاس اجرا کرد. موزائیک های این طرح هماهنگی را با رنگ های سفید و سیاه پیرامون شان به نمایش می گذارد.
دیگر آثار خوان میرو

برخی از شناخته شده ترین آثار هنری خوان میرو